بازگشت
نیروهای ملی - دموکراتیک و ترقیخواه باید کاندید ریاست جمهوری داشته باشند
زبیر شیرزاد زبیر شیرزاد

از انجاییکه دورۀ ریاست جمهوری منتخب جناب کرزی رئیس جمهور افغانستان طبق قانون اساسی کشور رو به اختتام است، کمیسیون مستقل انتخابات برای ریاست جمهوری بنابر مشکلاتِ ناشی از نبود امنیت در کشور، نداشتن مصارف و بودجه و سردی هوا انتخابات را به تعویق انداخت. با این اعلام قانون نافذه در مورد انتخابات و ادامۀ حکومت را زیر سوال قرار داد. نمایندۀ ملل متحد پیشنهاد کمیسیون مستقل انتخابات را یک عمل به جا و از ان پشتیبانی نمود. تعجب اور اینست که نمایندۀ خاصی رئیس جمهور امریکا که مصروف دیدار از کشورما میباشد با جناب کرزی ملاقات نموده، در یک کنفرانس مطبوعاتی در حضور صدها ژورنالیست داخلی و خارجی نیز به تعویق انداختن انتخابات را کار به جا دانسته و حمایت حکومت امریکا را از این اقدام اعلان نمود.

بعد از اعلان نمایندۀ خاص رئیس جمهور امریکا  دیگر آن سر و صداها از طرف ولسی جرگه، شخصیت های مستقل و احزاب به گوش نمیرسد.

دوستان رفقا و هموطنان عزیز،

سوال در اینجاست که آیا لازم است تا یکبار دیگر باز هم انتظار کشید و دست زیر الاشه نشست؟ حدود هفده سال تمام از یکسو مبارزه نمودیم و از سوی دیگر دست زیر الاشه نشستیم، در حالیکه مردم ما خواهان یک حکومت کارامد و دموکراتیک میباشد. از سوی دیگر، کشورما از عدم مدیریت درست و حکومت غیرمردمی به ستوه امده. همهء ما میدانیم که در کشورما امنیت وجود ندارد، بی قانونی، بیکاری، بی سرپناهی، چور، چپاول، غارت و تجاوز بیداد میکند. هر روز نالۀ یتیم به ناله های یتیم افزایش میابد. هرروز صدها نفر مرد و زن پیر و کودک بدون موجب جان شیرین خودرا از دست میدهند. ولی دستگاه تبلیغاتی و ژورنالیستان صدای خویشرا نسبت نداشتن امنیت و عدم اعتماد به یک لحظه زندگی خویش به مردم و جهانیان رسانده نمیتواند.

میدانیم که هیچ کس از اتباع کشور زندگی اش مصئون نیست. از برکت حکومت ناکار و غیرمردمی و از برکت بازار ازاد نادار نادارتر و گروپهای مافیای تولید و صدور مواد مخدر به سرمایه داران بزرگ از راههای نامشروع مبدل میشوند. به دلیل معاش ناچیز مامورین، معلمین، کارمندان دولتی، منسوبین ارگانهای امنیتی، ادارۀ حکومت به یک ادارۀ کاملاً فاسد تبدیل گردیده.

نسبت عدم قانونیت زمینۀ غارت به غارتگران نسبت به هروقت دیگر مساعد گردیده است. آیا لازم است بازهم دست زیر الاشه نشست؟ و بهانه جویی نمائیم، مطمئنم و یقیناً جواب روشن است - نخیر.

بیشتر ازین دست زیر الاشه نشستن را گناه بزرگ و نابخشودنی به خود و مردم کشور میدانم.

میدانید که تمام اموال منقول و غیرمنقول دولتی به قیمت نازل و حتی نازلتر به لیلام قرار گرفته است، آنهم به دسترس مافیای معلوم الحال و کشورمارا به یک کشور مصرفی تبدیل نموده اند. هزارن مامور، معلم، افسر، جنرال و کارگر در کشور از حق کار محروم گردیده اند. بیمۀ صحی اصلاً وجودی ندارد. کوپون، که معیشت زندگی مردم ما بوده، فاتحه اش خوانده شده است و عدالت اجتماعی موجود نمیباشد. کرایۀ یک اتاق نمناک گِلی انهم دورافتاده به دوهزار و پنجصد افغانی رسیده. کرایه در مکروریانها از دوصد الی هشتصد دالر میباشد. از کارته چهار و کارته سه و شهرنو، وزیر اکبرخان و شیر چور مپرس، در حالیکه معاش یک کارمند دولتی از سه الی پانزده هزار افغانی میباشد. ایا با این بیعدالتیها انهایی را که سالهای متمادی عزت و شرف خودرا حفظ نموده و با دست پاک زندگی کرده اند حکومت فاسد وادار نمیسازد تا وجدان پاک خودرا بخاطر دریافت یک لقمه نان و نگهه کردن طفل معصوم خود از سرمای زمستان زیر سوال قرار دهند؟ من متیقین هستم که این عدم مدیریت درست حکومت است که اداره کشور را فاسد ساخته.

دوستان،

اگر به قرا، قصبات و شهرها مراجعه کنید و از نزد هر هموطن با احساس مرد و زن پیر و جوان، که وابسته به جنگ سالاران و حکومت فاسد تکنوکراتها نباشد، پرسش به عمل اید هرکدامی از آنها به شکلی از اشکال از حکومت فاسد ناراض اند و ارزو دارند که در کشورشان یک حکومتِ با پایه های وسیع ملی – دموکراتیک و ترقیخواه ایجاد شود تا جوابگوی نیازمندیهایی شکم گرسنهء پای برهنگان، یتیمان، بیوه زنان، مادران و پدران داغدیده و تمام زحمتکشان کشور باشد و مهمتر از همه در کشور صلح، صفا، امنیت و مصئونیت را به تمام اتباع کشور به ارمغان بیاورد تا مردم دیگر در ترس و لرز زندگی نکنند. مردم کشورما میدانند که اگر جنگ خانمانسوز و مداخله از بیرون و بخصوص از کشورهای همسایه نمیبود حکومت دیروز دموکراتیک را یک حکومت دلخواه خود میدانند. مردم ما زمانی به این ارزو های خود نایل خواهد امد تا تمام نیروهای ملی- دموکراتیک و مترقی دست به دست هم داده و یک کاندید شایسته غرض خدمت به مردم وطن پیشکش نمایند. میدانید که مردم وطن از صداقت و ایمانداری ما در هر جایی حکایه میکنند. مردم وطن از دست پاک شما به فرزندان خود قصه میکنند که هیچ یکی از منسوبین حکومت سابق نه صاحب تجارت، نه صاحب ثروت و نه صاحب بلند منزلها بوده. مردم وطن ما (با وصف کمبودیها، اشتباهات و نواقصی که داشتیم) حکومت دموکراتیک را یک حکومت قانون میدانستند. بیائید شخصی را از میان خود به ریاست جمهوری کاندید نمائیم که از میان توده ها برخاسته باشد و فرزند توده ها باشد. به همه روشن است که انتخاباتِ پیشروی خواهی نخواهی تحتِ فشار کشورهای همسایه و کشورهای دور و دورتر که قطعاتِ شان در کشور موجود اند در راس ایالات متحده خواهد بود، مشروعیتش را حتماً زیر سوال خواهد بُرد. شخصی را باید کاندید نمائیم که افغانستان را کشور همه مردم بداند و آغشته به امراض کودکانهء قومی، تباری، محلی و زبانی نباشد. هر تبع کشور را در هر گوشهء از کشور که زندگی مینماید و به هرزبان تکلم کند چون برادر و برابر بشمارد و از تفرقه نفرت داشته باشد، افغانستان شمول باشد. این وظیفهء ماست که تمام نیروهای ملی- مترقی و دموکراتیک به تمام شرف و عزت از این کاندید دفاع نمایند و کاندیدِ پیشنهاد شده را از لحاظ مادی و معنوی کمک نمائیم، بگذار کاندید ما اگر برنده هم نشود، ولی یکبارِ دیگر نیروهای ملی و دموکراتیک در کشور بسیج و مطرح خواهد شد و راه بسوی انتخابات پارلمانی باز خواهد نمود، ما میتوانیم به این حرکت شجاعانه و بجا یقیناً در پارلمان صادقترین نماینده های خود و مردم را داشته باشیم تا به مثابه اپوزیسیون ملی- دموکراتیک و ترقیخواه از تریبون پارلمان صدای درد و رنج مردم ما را به جهانیان برسانند و کارکرد حکومتهای پوشالی را به سمع هر هموطن ما چه کارگر و چه دهقان چه اهل کسبه و چه مامور چه معلم با عزت و چه شاگرد، این اولاد بالنده و نسل آینده وطن، در تمام قرا، قصبات و دهاتِ دورتر و دورتر برسانند، یقیناً این وظیفهء ملی- دموکراتیک و ترقیخواه خودرا میدانیم.

به پیش بسوی یک کاندید شایستهء نیروهای ملی- دموکراتیک و ترقیخواه در انتخابات قریب الوقوع ریاست جمهوری افغانستان!


February 20th, 2009


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
گزیده مقالات